Stories
Een typische kast van 1959, ‘Paola’ van ontwerper Oswald Vermaercke. Het linkse deurtje was langs een zijde afgebroken. Het deurtje werd hersteld door er het kapotte deel af te zagen en te vervangen door een gevonden metalen plaat. De scharnieren werden opgedikt en opnieuw vastgeschroefd. Bovenop de kast werd een rest van de metalen plaat geplooid en gebruikt om de bestaande vlekken te verbergen. De kast is een erfstuk, stond al jaren op zolder en krijgt terug een plekje in de leefruimte. Hannah Rondou studeert de Bachelor-na-bachelor Meubelontwerp (VOMO) aan Thomas More Mechelen.
Deze Thonet schommelstoel is vernoemd naar de Duits-Oostenrijkse meubelmaker Michael Thonet. Door de ontdekking van een nieuwe techniek slaagde hij er in 1885 al in hout te laten buigen door middel van stoom. De stoelen werden ook vorige eeuw nog met de hand gemaakt. Een vaak voorkomend probleem bij deze stoelen is het scheuren of verslappen van de ‘webbing’, de met gaten geweven rotan. Aangezien het sterk wordt aangeraden om dit door een specialist te laten herstellen, werd hier naar een tijdelijke oplossing gezocht voor het beschadigd zitvlak. Op die manier kan je ook zelf de levensduur van de stoel verlengen. Metalen stroken werden op maat geplooid en zijn niet vastgemaakt, ze liggen op de zijbalken. Daarop steunt een houten plaat op maat gezaagd. Het zou fijn zijn hier een kussentje op te leggen. Het zitvlak kan later nog zonder sporen verwijderd worden en door een professional toch vervangen worden door rotan. Fraukje Meijer studeert de Bachelor-na-bachelor Meubelontwerp (VOMO) aan Thomas More Mechelen.
Deze stoelen stonden buiten met een bordje ‘gratis mee te nemen’. Ze stonden mooi naast elkaar en leken al op een ‘chair back settee’, een zitbank die in de 18e eeuw populair werd, vooral in Engeland en later in de Verenigde Staten. Het ontwerp lijkt op meerdere stoelen die naast elkaar zijn geplaatst en samengevoegd tot één meubelstuk. Kenmerkend zijn de individuele rugleuningen in de stijl van stoelen uit die tijd, vaak met sierlijke houten bewerkingen in Chippendale- of Queen Anne-stijl. Deze settees combineerden elegantie met functionaliteit en werden gebruikt in salons en ontvangstruimtes als statussymbool, maar ook als comfortabele zitplaats. Sanja Cooreman studeert de Bachelor-na-bachelor Meubelontwerp (VOMO) aan Thomas More Mechelen.
De Meurop Rio-armstoel, ontworpen door Pierre Guariche, werd geproduceerd tussen 1961 en 1966 en hersteld door Chairdocter. In oorspronkelijke staat was het leder verduurd en kwamen de naden los. Er waren krassen zichtbaar op het metaal en de houten armleuningen waren verduurd. Het werkproces begon met de voorbereiding. De onderdelen, het frame en de houten armleuningen werden ontmanteld. De bekleding in skaï (kunstleder) werd verwijderd. Oude gebruikte materialen zoals veren, nagels en crin végétal werden gerecycleerd. Het metalen frame werd klaargemaakt voor de lakkerij. Bijzonder aan dit model is dat de onderdelen kopergelast waren. De houten armleuningen werden enkel wat proper gemaakt om wat nostalgie te behouden. Het houten frame werd opgeschuurd en verstevigd. Bij de opbouw van de zitting werd gekozen voor een klassieke verwerking omdat dit een stevigere afwerking en zit geeft. Zigzagveren en bijhorende clips werden aangebracht. Daarop werd verenlinnen bevestigd en vastgenaaid. De eerste laag vulling bestond uit cocosmat, daarop kwamen katoenen watten en daarna een laag gestikte grijze watten. Alles werd afgewerkt met polyester doek van 200 gram. Vervolgens werd een patroon gemaakt in zwarte katoenen doek. Dit patroon werd ook gebruikt om achteraf de stof te verwerken. Voor de opbouw van de rug werd gekozen voor een moderne verwerking omdat dit een comfortabeler zitgevoel geeft in de rug. Reksangels werden aangebracht. Daarop werd grof geweven verenlinnen bevestigd. De benodigde schuimen werden uitgemeten. Luxe schuimen met zachte en verende normen (HR-schuim en S-schuim) werden aangebracht. Alles werd afgewerkt met polyester doek van 200 gram. Ook hier werd zwarte katoen gebruikt om het patroon te maken. Bij de verwerking van de stof werden op basis van de patronen de stoffen uitgetekend en uitgeknipt. Alle onderdelen van de stof werden overlockt, gestikt en afgestikt. Tijdens de afwerking werd de stof aangebracht op de zit en de rug. Alle onderdelen werden terug in elkaar gezet.
De rechthoekige tafel vertoonde bij aanvang duidelijke gebruikssporen. Het houten tafelblad had meerdere krassen en barsten, wat de oorspronkelijke afwerking aantastte. Ook de metalen poten vertoonden schrammen en tekenen van slijtage. Het tafelblad werd hersteld door SpruceGoose. Hierbij werden de beschadigingen in het hout aangepakt door het op te schuren en het oppervlak opnieuw egaal afgewerkt, zodat de natuurlijke tekening van het hout opnieuw tot zijn recht kwam. Om de verschillende opties op het gebied van afwerking aan bezoekers mee te geven werd in de hoeken anders geschuurd. De metalen poten werden vervolgens behandeld door Atelier van Gestel. Zij lakten de poten opnieuw, waardoor de schrammen verdwenen.
Deze houten barkruk had de eigenschap dat hij wiebelde. De pen- en gatverbindingen van de tussenbalkjes tussen de hoge poten waren het zwakke punt. Enkel verbinden met houtlijm kon het wiebelen niet voorkomen, de stoel viel zo uit elkaar. Dus werd de verbinding vervangen door draadstangen. Het zichtbaar laten van de nieuwe stukken geeft de stoel een industriële look. Tussen het zitvlak en de poten werd een gerecycleerd houten plaatje bevestigd. Bo Nevelsteen studeert de Bachelor-na-bachelor Meubelontwerp (VOMO) aan Thomas More Mechelen.
De eenpersoonzetel met afmetingen 90 x 70 x 80 cm vertoonde de volgende slijtage: het leer was verduurd en zowel het zitvlak als de rugleuning waren merkbaar doorgezakt, wat het comfort en de uitstraling van de stoel aantastte. De zetel werd volledig herstoffeerd door Zetelfabriek Cammers. Bij de restauratie werd gekozen voor een donkergroene velvet stof, die het meubel een vernieuwde, luxueuze uitstraling geeft.
Deze pianokruk, gekocht in 1998 in een tweedehandswinkel is sindsdien ook gebruikt. De versleten bekleding liet de interne zigzagveren zien, veerkrachtig en onverzettelijk. In de plaats van de kapotte bekleding komt een laag PET. Deze werd een minuutje in de oven gelegd waardoor ze zich naar de contouren van de veren plooit. Tegelijkertijd verandert het materiaal van transparant naar melkachtig wit: wat er niet toe doet wordt verhuld, wat geschiedenis draagt blijft zichtbaar. Zo ontstaat een visueel intrigerend meubel dat uitnodigt tot kijken, aanraken en ontdekken. Zet je neer en voel de veer. Milo Van Aelst studeert de Bachelor-na-bachelor Meubelontwerp (VOMO) aan Thomas More Mechelen.
Deze houten ladekast vertoonde bij aanvang volgende sporen van slijtage: jet oppervlak was bedekt met krassen, delen van het fineerwerk waren losgekomen, en meerdere handgrepen ontbraken of waren beschadigd. Voor de restauratie werd gekozen voor een gedeeltelijke herstelling, waarbij de helft van het meubel in beschadigde staat bleef en de andere helft volledig werd hersteld. Op die manier toont het meubel duidelijk het contrast tussen de oorspronkelijke en de vernieuwde toestand. Aan de herstelde zijde werden de krassen zorgvuldig weggewerkt, het fineer opnieuw verlijmd en bijgewerkt, en de handgrepen vervangen of hersteld zodat de kast haar oorspronkelijke vorm en functionaliteit terugkreeg. De andere helft bleef bewust in authentieke, ongerestaureerde staat, met zichtbare gebruikssporen die getuigen van de leeftijd en het vroegere gebruik van het meubel.
Deze houten ladekast vertoonde bij aanvang volgende sporen van slijtage: het oppervlak was bedekt met krassen, delen van het fineerwerk waren losgekomen, en meerdere handgrepen ontbraken of waren beschadigd. SpruceGoose koos ervoor om verschillende, kleine herstellingen aan te brengen om het spectrum aan opties te tonen. Op de commode werd aangeduid wat Jens allemaal gedaan heeft.
De bureaustoel in oorspronkelijke staat had een zitvlak waarvan de stof volledig verduurd was. Ook waren er lichte beschadigingen zichtbaar op het hout van de kuip van zowel rugleuning als zitvlak. Stofferingzaak De Clerq ging aan de slag met het herstofferen van het textiel. Hij koos voor het materiaal ‘Silverguard’, een hoogwaardig vinyl kunstleer met een subtiele weefstructuur en metallic glans. De belangrijkste eigenschappen van dit materiaal zijn slijtvast en waterdicht. Er werd gekozen om te focussen op het herstellen van het textiel, de beschadigingen op het hout werden niet aangepakt.
Het leer op de rugleuning en zitvlak van deze stoel was verduurd en op sommige plaatsen gescheurd. Ook waren er krassen op het hout zichtbaar. Zetelfabriek Cammers werkte binnen hun herstoffering service aan het heropwaarderen van de zitting en de rug. Er werd gekozen om de volledige oppervlakte bij zowel de rugleuning als het zitvlak van nieuwe stoffering te voorzien.